«Στηρίζω ανεπιφύλακτα το έργο της κυβέρνησης. Αυτή η κυβέρνηση κάνει έναν πρωτόγνωρο αγώνα που θέλει πραγματικούς αγωνιστές» τονίζει στην «Αυγή» ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος λίγες μέρες μετά την παραίτησή του από βουλευτής λόγω της διαφωνίας του με τους ΑΝ.ΕΛΛ. για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Εκτιμά ότι μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. «υπήρχε τεράστια ιδεολογική διαφορά, που κάποια στιγμή θα ερχόταν στην επιφάνεια», ενώ εκφράζει το παράπονο ότι οι επιθέσεις που δέχτηκαν ο ίδιος και άλλοι βουλευτές επειδή στήριξαν τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν καταδικάστηκαν από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.
Ο Θ. Παπαχριστόπουλος παρατηρεί ότι «ο Αλ. Τσίπρας έχει συκοφαντηθεί όσο κανείς» σημειώνοντας ότι χάρηκε που ο πρωθυπουργός, χωρίς να σκεφτεί το πολιτικό κόστος, «τόλμησε να προχωρήσει» με το «Μακεδονικό», την αναθεώρηση του συντάγματος και τις σχέσεις με την Εκκλησία. Υπερασπίζεται τον Παύλο Πολάκη εκτιμώντας ότι άδικες επιθέσεις που δέχεται οφείλονται στο ότι «τον τρέμουν όλοι γιατί συγκρούεται μετωπικά με τη διαπλοκή. Τη λέξη ‘αστερίσκος’ και την τακτική των ισορροπιών δεν την έχει μάθει».
Συνέντευξη στην ΑΥΓΗ στον Κώστα Παπαγιάννη
* Το τέλος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. ήταν, κατά τη γνώμη σας, προδιαγεγραμμένο λόγω των σημαντικών πολιτικών διαφορών; Πώς σχολιάζετε τη στάση του Πάνου Καμμένου μετά την αποχώρηση από την κυβέρνηση;
Ήδη από τις προγραμματικές δηλώσεις της πρώτης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα όλοι οι βουλευτές των ΑΝ.ΕΛΛ. είχαμε ψηφίσει τη θέση για διπλή ονομασία, το ίδιο και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Για να είμαι ειλικρινής, ο Π. Καμμένος αυτά που λέει για την ονομασία τα έλεγε εδώ και 30 χρόνια. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. ήταν μία αναγκαστική συνεργασία, καθώς υπήρχε τεράστια ιδεολογική διαφορά, που κάποια στιγμή θα ερχόταν στην επιφάνεια.
Τη διαφωνία μου την εξέφρασα ένα χρόνο πριν και είπα καθαρά ότι δεν πρόκειται να συνεργήσω στο να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Η διαγραφή μου ήταν «δώρο», καθώς είχα άλλοθι να μην παραδώσω την έδρα μου. Όμως εγώ έχω άλλους κώδικες. Και το ένα πέμπτο των ψηφοφόρων μου να διαφωνούσε με τη στάση μου για τη Συμφωνία των Πρεσπών, είχα την υποχρέωση να τους παραδώσω την έδρα.
Έχω ένα παράπονο. Η ζωή μου και η ζωή άλλων συναδέλφων μου έγινε κόλαση γιατί ψήφισα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Μου σπάσανε το αμάξι, επιχείρησαν να μου κάψουν το σπίτι. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Νίκος Δένδιας κι ο Νικήτας Κακλαμάνης καταδίκασαν τις επιθέσεις που δέχτηκαν βουλευτές. Περίμενα να το κάνουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Δικαιολογία του είδους «κι εσείς τα ίδια κάνατε» δεν υπάρχει, δεν κάνουμε συμψηφισμό κακής συμπεριφοράς.
Εγώ πατροκτόνος δεν θα γινόμουν ποτέ. Χάρηκα που προσχώρησε στους ΑΝ.ΕΛΛ. ο Αριστείδης Φωκάς, δεν ήξερα τότε τον Κανονισμό της Βουλής. Στενοχωρήθηκα που διαλύθηκε η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο για τη συμπεριφορά του προέδρου και άλλων βουλευτών.
Πάντως, θεωρούσα τον Νίκο Κοτζιά τον «νούμερο ένα» υπουργό της κυβέρνησης και συνεχίζω να έχω αυτήν την άποψη. Με πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα τελείωσε η τακτική της αδράνειας, το «δεν κάνω τίποτα για να μην χάσω κάποιες ψήφους». Χάρηκα που τόλμησε να προχωρήσει τα ζητήματα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ, της αναθεώρησης του συντάγματος και των σχέσεων με την Εκκλησία, με δειλά, αλλά υπαρκτά βήματα. Η χώρα πρέπει να φύγει από το παλιό.
* Προέρχεστε από έναν χώρο πιο συντηρητικό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι κάνει έναν άνθρωπο σας κι εσάς να εμπιστεύεται και να στηρίζει τον Αλ. Τσίπρα;
Παραμένω σταθερός θαυμαστής του Ούλαφ Πάλμε. Με τον Ερλάντερ φτιάξανε το «θαύμα» της Σουηδίας υπογραμμίζοντας ότι ανάπτυξη χωρίς κοινωνικό κράτος δεν γίνεται. Ήμουν στις εξεγέρσεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, έχω γυρίσει τον μισό πλανήτη με ανθρωπιστικές αποστολές.
Επί 23 χρόνια ήμουν μέλος του ΠΑΣΟΚ. Κι όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι και η διαφθορά ξεχείλιζε, αποχώρησα πριν από τις εκλογές του 2000. Δεν άντεχα αυτήν την οσμή διαφθοράς, που τη βλέπουμε όλοι και σήμερα με την κατάθεση του Θόδωρου Τσουκάτου. Με πρόσκληση του μακαρίτη Γιάννη Αγγέλου συμμετείχα στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Θεωρώ έντιμο άνθρωπο τον Κώστα Καραμανλή.
Ο Αλ. Τσίπρας έχει συκοφαντηθεί όσο κανείς. Αν είσαι ουδέτερος, γίνεσαι φίλος του μόνο και μόνο γιατί αισθάνεσαι ότι αυτός ο άνθρωπος αδικείται. Δεν τους βγήκε η «αριστερή παρένθεση» και οι μόνιμοι ιδιοκτήτες της χώρας αρχίσανε να συμβιβάζονται ότι δεν είναι τόσο μόνιμοι. Πιαστήκανε από χίλια μύρια, αλλά δεν τους βγήκε τίποτα.
Η κυβέρνηση έκανε λάθη, αλλά χέρι στο δημόσιο χρήμα δεν μπήκε. Αυτό που έκανα επί τέσσερα χρόνια θα συνεχίσω να το κάνω. Στηρίζω ανεπιφύλακτα το έργο της κυβέρνησης. Αυτή η κυβέρνηση κάνει έναν πρωτόγνωρο αγώνα που θέλει πραγματικούς αγωνιστές, διατεθειμένους να τα δώσουν όλα.
* Πώς σχολιάζετε όσα έχουν γίνει τις τελευταίες μέρες με τις επιθέσεις στο πρόσωπο του Παύλου Πολάκη;
Πιο άδικη επίθεση από αυτήν που γίνεται στον Π. Πολάκη δεν έχω δει στη ζωή μου. Έχουν πέσει πάνω του να τον λιντσάρουνε, να τον κατακρεουργήσουνε. Το «δίδυμο» του υπουργείου Υγείας, ο Π. Πολάκης κι ο Ανδρέας Ξανθός, παρέλαβαν 750 εκατ. ευρώ έλλειμμα και σήμερα είναι πλεόνασμα. Κατάφεραν να προσληφθούν 18.000 νέα άτομα και 2,5 εκατ. ανασφάλιστοι πολίτες να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Και ποιο είναι το έγκλημα του Π. Πολάκη; Πήρε δάνειο με καθαρό τρόπο. Θα έπρεπε να τον υπερασπίζονται όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι Σφακιανός κι έχει μία προσωπικότητα λίγο εκρηκτική και παρορμητική. Τον τρέμουν όλοι τον Π. Πολάκη, γιατί συγκρούεται μετωπικά με τη διαπλοκή. Τη λέξη «αστερίσκος» και την τακτική των ισορροπιών δεν την έχει μάθει. Για μένα είναι θετικό στοιχείο αυτό.
* Πώς είδατε το άνοιγμα του πρωθυπουργού στον προοδευτικό χώρο, όπως αποτυπώθηκε και στον ανασχηματισμό;
Πρέπει να γίνει άνοιγμα σε αυτόν τον χώρο. Για παράδειγμα ο Γιάννης Ραγκούσης έχει δείγματα γραφής πολύ θετικά, όπως κι ο Χάρης Καστανίδης και παλαιότερα ο Θανάσης Τσούρας. Τον Θάνο Μωραΐτη και τον Άγγελο Τόλκα δεν τους ξέρω. Η κίνηση του πρωθυπουργού είναι στη σωστή κατεύθυνση. Αγγίζει μεγάλο κομμάτι κόσμου. Βλέπουμε μία σχεδόν ακροδεξιά απόκλιση της Ν.Δ. Η φύση απεχθάνεται το κενό κι αυτή η κυβέρνηση προσπαθεί να το καλύψει. Παραφράζοντας τον Ανδρέα Κάλβο, θα έλεγα ότι «θέλει αρετή και τόλμη η πραγματική δημοκρατία».
